Wel of niet plaatsen?

Over deze blog heb ik getwijfeld: wel of niet plaatsen?

Die e-mail die ik van Inge ontving geeft een intieme kijk in haar leven. Anderzijds geeft het de kracht aan van de methodiek van Het Traject. 

Op aandringen van Inge plaats ik ‘m toch.

Hallo Gerrit,

Ik wilde je even mailen over wat het loslaten momenteel voor mij betekent.

Ik zal/ga je vertellen waarom.

Iedereen kampt wel eens met tegenslagen. De één kampt met een grote tegenslag en een ander met een kleinere. 

Deze van mij is wel groot kan ik je vertellen.

Bij mij is uitgezaaide nierkanker geconstateerd. Zonder kans op genezing. De boodschap van de medisch specialist was: “ We gaan proberen uw laatste levensjaren zo aangenaam mogelijk maken voor zover dat mogelijk is. Wat we met medicatie zoveel mogelijk proberen te vertragen. Uiteraard met inachtneming van kwaliteit van leven”.

Daar zit je dan. Verdrietig, angstig en uit het lood geslagen! Om in jouw termen te blijven: “Dat is een pittig bakje”.

Maar Gerrit, ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten. En dat is de reden waarom ik jou dit berichtje stuur. Ik was benieuwd of de stappen van Het Traject ook hierin het nodige voor mij zouden kunnen betekenen. Of ik met mijn levenseinde in zicht ook rust en ontspanning zou kunnen ervaren. En warempel…het lukt mij ook nu om mijn sombere en angstige gedachten en gevoelens een halt toe te roepen. 

Natuurlijk voel ik mij verdrietig. Maar...ik ben in staat om mijn sombere, angstige gedachten en gevoelens los te laten. Ik ervaar dat er onder het verdriet rust en ontspanning zit. Ondanks de chemokuur, waardoor ik mijzelf niet fit voel, ervaar ik toch ook een bepaalde vorm van geluk in mijzelf.

Mensen uit mijn omgeving vragen zich regelmatig af: ‘Hoe kan dat?’

Ik wist en weet inmiddels beter. 

Ik ben je dankbaar dat ik de methodiek van je heb mogen leren. Het houdt mijn leven ondanks deze tegenslag positief gericht.

Als je het goed vindt houd ik jou op de hoogte.

Vriendelijke groet,

Inge

PS Deze mail van je wat mij betreft publiceren. Mensen zullen baat hebben bij het loslaten. Hopelijk niet op de wijze waarop ik het nu ervaar, maar gewoon in hun dagelijks leven.